Winterhanden en Syndroom Van Raynaud

Dit zou wel eens kunnen. We zien ze namelijk al eens samen voorkomen en in toeval geloven we niet zo snel. En toch gaat het niet makkelijk zijn om deze stelling hard te maken. De symptomen zijn namelijk totaal tegenovergesteld. Bij winterhanden (en –voeten) zien we een stuwing van bloed in de uiteinden die zo intens kan zijn, dat de huid niet alleen paars kleurt maar ook vaak huidletsels ontstaan zoals blaren en kloven. Bij het syndroom van Raynaud zien we compleet het tegenovergestelde: de vingers worden wit en blijven pijn doen tot ze terug opgewarmd zijn.

Hoe zou het dan kunnen dat 2 tegengestelde fenomenen dezelfde oorzaken kennen? Wel de sleutel ligt in de zenuwbanen. Ten minste dat is de mening van een menig complementair werkende artsen. We hebben namelijk al vaak opgemerkt dat patiënten die aan deze vervelende kwalen lijden, een reeks overeenkomsten kunnen vertonen. En deze liggen in de uitlokkende factoren.

We zien dikwijls bij deze mensen volgende medische geschiedenis: historiek van nekproblemen (ook whiplash), kwetsuren of breuken van bovenarm, roken, bloedvatproblemen, gemakkelijk tintelingen in de vingers bij verkeerde houding in bed of in de zetel,… En hierdoor zijn we gaan zoeken.

We merkten namelijk dat we in meer dan ¾ de van de gevallen behoorlijke resultaten tot volledige genezing konden bereiken door lokale infiltraties ter hoogte van de nek en de vingers. Soms een pijnlijke affaire! Maar alleen met biologische middelen. En de verklaring voor het succes kan alleen liggen in de bezenuwing.

De enige mogelijke verklaring waarom bloedvaten plots opengaan (winterhanden – en voeten) of plots kunnen afsluiten (Raynaud) is een zenuwprikkel die dit proces in gang zet. Want nog vaak worden bij Raynaud bloedvatontspanners en bij winterhanden bloedvatsluiters (zoals beta-blokkers) voorgeschreven. Altijd zonder effect!
En dat is toch zo klaar als een klontje: want welke van beide moet je dan voorschrijven wanneer ze beide samen voorkomen? Elk gezond verstand moet dan tot dezelfde conclusie komen: hier klopt iets niet!

Alleen het zenuwstelsel is in staat zulke plotse alternerende functies te bevelen en in één tijd kan switchen tussen vasodilatatie en vasoconstrictie.
En dat is de reden waarom geneesmiddelen die op het bloedvatenstelsel actief zijn, nauwelijks effect hebben bij beide aandoeningen.

Wanneer we het sympathisch (of autonoom) zenuwstelsel in balans kunnen brengen, en hierdoor de prikkel naar overdreven bloedtoevoer (winterhanden) of verminderde toevoer Raynaud kunnen uitschakelen, moeten deze klachten afnemen of verdwijnen. Na honderden patiënten hiervoor te hebben behandeld, durven we zeggen dat onze aanpak tot dusver het meest perspectief biedt aan de patiënten.

Dit doen wij:

Deze lokale en erg oppervlakkige injecties worden toegebracht ter hoogte van de handen en vingers (soms pijnlijk), ter hoogte van de schouderregio en ter hoogte van de nekstreek. Met deze techniek boeken we bij het merendeel van onze patiënten succes na een drietal behandelingen. Slechts en kleine groep voelt geen verbetering.

Uitzondering: wij schreven hierboven dat beide syndromen niets te maken hebben met een verstoorde bloeddoorstroming. In het laatste geval kan echter aderverkalking ook meespelen in het onstaansproces. Dan moet u uiteraard ook dit probleem mee aanpakken.

Als bijbehandeling raden wij volgende producten uit ons gamma aan. Zeker bij allen die lijden aan hart-en vaatziekten zoals hoge bloeddruk, cholesterol, hartinfarcten (of verwittigingen hiervan), hersentrombosen of beroerten. En uiteraard bij diabetici en rokers: